opatrywać — → opatrzyć … Słownik języka polskiego
opatrzyć — dk VIb, opatrzyćrzę, opatrzyćrzysz, opatrz, opatrzyćrzył, opatrzyćrzony opatrywać ndk VIIIa, opatrzyćruję, opatrzyćrujesz, opatrzyćruj, opatrzyćywał, opatrzyćywany 1. «wykonać zabiegi potrzebne do tego, żeby zapewnić czemuś dobre funkcjonowanie;… … Słownik języka polskiego
wydobyć — kogoś, coś z niepamięci, z zapomnienia «przypomnieć sobie lub komuś o kimś, o czymś dawno zapomnianym»: Zaczęto (...) wydobywać z niepamięci teksty krytyków młodopolskich, wydawać je i opatrywać komentarzami. A. Hutnikiewicz, Młoda Polska.… … Słownik frazeologiczny
wydobywać — Wydobyć kogoś, coś z niepamięci, z zapomnienia «przypomnieć sobie lub komuś o kimś, o czymś dawno zapomnianym»: Zaczęto (...) wydobywać z niepamięci teksty krytyków młodopolskich, wydawać je i opatrywać komentarzami. A. Hutnikiewicz, Młoda Polska … Słownik frazeologiczny
antydatować — ndk IV, antydatowaćtuję, antydatowaćtujesz, antydatowaćtuj, antydatowaćował, antydatowaćowany «opatrywać dokument, druk itp. datą wcześniejszą niż faktyczna data jego powstania lub publikacji» Antydatować dokument, umowę. ‹łac. + datować› … Słownik języka polskiego
cechować — ndk IV, cechuję, cechujesz, cechuj, cechowaćował, cechowaćowany 1. «stanowić cechę czyjąś a. czegoś; być właściwym komuś, czemuś; charakteryzować, znamionować» Kogoś cechuje spryt, energia, pracowitość. Styl autora cechuje prostota. 2. «opatrywać … Słownik języka polskiego
datować — ndk IV, datowaćtuję, datowaćtujesz, datowaćtuj, datowaćował, datowaćowany 1. «opatrywać datą, oznaczać czas i miejsce» Datować dokument, pismo. List datowany z Krakowa. 2. «określać, ustalać datę jakiegoś faktu, czas powstania, istnienia itp.… … Słownik języka polskiego
gacić — ndk VIa, gacę, gacisz, gać, gacił, gacony 1. «uszczelniać, opatrywać budynek dla zabezpieczenia przed zimnem przez okładanie ścian mchem, słomą, liśćmi itp.» Gacić oborę leśną ściółką. 2. «robić lub naprawiać groblę, tamę» … Słownik języka polskiego
glosować — ndk IV, glosowaćsuję, glosowaćsujesz, glosowaćsuj, glosowaćował, glosowaćowany «opatrywać tekst glosami» … Słownik języka polskiego
goić — ndk VIa, goję, goisz, gój, goił, gojony «powodować zabliźnianie się miejsc skaleczonych, ran, wrzodów, leczyć, opatrywać je» Goić rany, oparzenia. Maść gojąca owrzodzenia. przen. «wpływać na coś kojąco, uspokajająco; łagodzić» Czas goi rany. goić … Słownik języka polskiego
